بررسی تأثیر آموزش مهارت جرأت ورزی بر سبک مدیریت تعارضات بین فردی پرستاران در محیط کار

مقدمه: نحوه ی مواجه ی صحیح با تعارضات بین فردی در محیط کار، ارتباط نزدیکی با میزان برخورداری افراد از مهارت های ارتباطی دارد. جرأت ورزی یکی از مولفه های مهارت های ارتباطی است که اثر آن بر سبک مدیریت تعارضات بررسی نشده است. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر آموزش مهارت جرأت ورزی بر سبک مدیریت پرستاران در برخورد با تعارضات بین فردی در محیط کار انجام گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 60 پرستار بیمارستان امام رضا (ع) شهر مشهد به صورت طبقه ای تصادفی در یکی از گروه های آزمون و شاهد قرار گرفتند. گروه آزمون تحت آموزش مهارت جرأت ورزی طی کارگاه دو روزه قرار گرفت. گروه شاهد آموزشی دریافت نکرد. سطح مهارت جرأت ورزی و سبک مدیریت تعارضات بین فردی، در هر دو گروه قبل و 40 روز بعد از مداخله توسط "پرسشنامه جرأت ورزی باران"(Bar-on Assertiveness Questionnaire) و "ابزار تعارض ارتباط سازمانی پوتنام و ویلسون" (Organizational Communication Conflict Instrument Putnam-Wilson) سنجیده شد. روایی ابزارها به روش روایی محتوا با نظر خواهی از 10 نفر از مدرسین و متخصصین و پایایی آنها از طریق روش آلفای کرونباخ بر روی 20 نفر، مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس نسخه 5/11 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: در مرحله قبل از مداخله، میانگین سبک مدیریت تعارضات پرستاران در هر چهار سبک مدیریت تعارضات به شیوه عدم مقابله (p=0/259)، همکاری (p=0/292)، کنترل (p=0/357) و سازش (p=0/431) در دو گروه آموزش مهارت جرأت ورزی و شاهد تفاوت آماری معنی داری نداشت. اما پس از اجرای مداخله، میانگین نمره سبک مدیریت تعارضات در گروه جرأت ورزی به شیوه ی همکاری (0001/0>P) بصورت معنی داری بیشتر و در سبک سازش (0001/0>P) بصورت معنی داری کمتر از گروه شاهد بود. نتیجه گیری: برگزاری برنامه آموزشی مهارت جرأت ورزی سبب افزایش استفاده پرستاران از سبک همکارانه و کاهش استفاده از سبک سازش در محیط کار شد. لذا پیشنهاد می شود برنامه آموزشی مهارت جرأت ورزی در دوره های آموزشی پرستاران گنجانده شود.